Επίσκεψη στο 1Ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου
Η επίσκεψη μας γέμισε ελπίδα.
Στα πλαίσια του κοινωνικού προσώπου του Π.ΑΣΦ.Ε. και σε συνέχεια του φιλανθρωπικού αγώνα ποδοσφαίρου με σκοπό την ενίσχυση σχολείου που φιλοξενεί παιδιά με ειδικές ανάγκες, πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 20 Μαίου 2015, επίσκεψη στο 1οΕιδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου. Εκπρόσωποι ομάδων-εταιρειών που συμμετέχουν στο Π.ΑΣΦ.Ε παρευρέθηκαν, αποκομίζοντας μοναδικές εμπειρίες.
Στο σχολείο
Στο σχολείο μας υποδέχτηκε ο διευθυντής και συντονιστής αυτής της προσπάθειας κος Ευάγγελος Στόφορος, ενώ εκείνη την ώρα τα παιδιά ήταν στον προαύλιο και έκαναν το διάλειμμά τους.
Στο 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Κερατσινίου φοιτούν 40 παιδιά με ειδικές ανάγκες. Το σχολείο με δικούς του πόρους που βρίσκει μέσω χορηγιών και κοινωνικών δράσεων έχει αναλάβει σχεδόν εξ ολοκλήρου την σίτιση των παιδιών. Η δυσμενής οικονομική συγκυρία που βιώνει η χώρα μας έχει πλήξει δριμύτατα όπως και άλλους και τις οικογένειες των παιδιών αυτών προσθέτοντας ακόμη ένα βάρος στις ήδη δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, με αποτέλεσμα όπως ανέφερε ο κος Στόφορος να “έρχονται παιδιά στο σχολείο χωρίς καν να έχουν φάει.”
Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα για το Κοινωνικό Παντοπωλείο που λειτουργεί μέσα στο σχολείο εδώ και 5 χρόνια και λειτουργεί εξ ολοκλήρου από δωρεές προιόντων, τα οποία μοιράζονται τόσο στα παιδιά όσο και στις οικογένειες τους, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις έχουν μηδενικό εισόδημα.
Η δυναμική αυτής της προσπάθειας προσέλκυσε και άλλες οικογένειες της περιοχής που αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα. Έτσι αυτή τη στιγμή το Κοινωνικό Παντοπωλείο του 1ου Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου φροντίζει και άλλες 60 οικογένειες των γύρω περιοχών.
Κάθε άνθρωπος πασχίζει να βρει λύσεις στα προβλήματα και τις συνθήκες που δημιουργούνται στην καθημερινότητά του. Γελάει, στεναχωριέται, πέφτει σηκώνεται, κάποιες φορές απελπίζεται. Η επίσκεψη στο σχολείο δεν ήταν δύσκολη – ήταν ένα μήνυμα προς όλους τους παρευρισκόμενους πως υπάρχει ελπίδα, υπάρχει ανθρωπιά γύρω μας. Ξεκινώντας από τον Διευθυντή και τους καθηγητές που εκτός από μόρφωση προσφέρουν αγάπη, προσφέρουν αλληλεγγύη και βέβαια τελειώνοντας στα χαμογελαστά πρόσωπα αυτών των παιδιών που ξέρουν ότι δεν είναι μόνα τους και μπορούν παίζουν, να μαθαίνουν και να εξελίσσονται, σε μία κοινωνία όπου στην πραγματικότητα χωρίς τέτοιες προσπάθειες δε θα τους έδινε τη δυνατότητα. Σε ένα από τους τοίχους της αυλής έγραφε:
¨Αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια, κορίτσια αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό, ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’αγκάλιαζε θαρρώ” Γιάννης Ρίτσος